Halina w podróży: 3 grudnia 2014 r. Kuba

3 grudnia 2014 r. Kuba

Nie zamówiłyśmy śniadania u gospodyni, więc szukamy w mieście.Wszystko jeszcze zamknięte. W końcu znajdujemy coś otwartego. Szybko zjadamy tortillę i pizzę i zanurzamy się w gąszczu uliczek. Wczoraj do późnej nocy słychać było śpiewy . Odwiedzamy Plaza Mayor najpiękniejszy plac. Przy placu stoi katedra. Niestety jeszcze zamknięta. Zachodzimy do muzeum miejskiego i muzeum romantyzmu. Bardzo nam się podoba muzeum romantyzmu. Pokazuje ono wnętrza domu z tego okresu. Są nadzwyczaj wysmaczone. Piękne meble, żyrandole, porcelana. W mieście są też schody trochę przypominają hiszpańskie z Rzymu, ale zdecydowanie gorsza wersja. Nadzwyczajna jest atmosfera miasta. Od samego rana wszędzie pełno grajków. Salsa,samba, chacha, i inne latynoskie rytmy. Jest bardzo energetycznie. Niesamowite miasto. To trzeba przeżyć. Zachodzimy do Casa Musica, a tam tańczą salsę. Ale jak. Minimum ruchu, a całe ciało w ruchu. Z tym trzeba się urodzić. To nie nasze zimnoklimatyczne ciała.Tu spotykamy 4 facetów z Polski. Zaczepiają nas słysząc, że rozmawiamy po polsku. Pływają katamaranem wokół Kuby. Ucinamy miłą pogawędkę.W południe odbieram samochód z parkingu i opuszczamy Trynidad.Trochę nam szkoda. Niezwykłe miasto. Wprawdzie jest dużo turystów, ale atmosfera niezwykła.Ruszamy do Camaguel. Daleka droga. Drogi na Kubie nie są najgorsze.Przede wszystkim jest niewielki ruch. Wprawdzie po drogach poruszają się jeźdźcy na koniach, furmanki, ale to w biały dzień nie stanowi przeszkody. Po drodze zatrzymujemy się w restauracji by coś przekąsić. Zaparkowanych jest wiele autobusów. Lidka uważa, że to dobre miejsce. Niestety, okazuje się, że tam gdzie są wycieczki nie zawsze jest smacznie. Zamawiamy rybę. Jest paskudna. Oddajemy ją psom, które czekają pod stołem. Oczywiście zgodnie z tradycją kubańską rachunek z błędami na korzyść Kubańczyków. Ruszamy w dalszą drogę. Do Camaguey docieramy o wpół do piątej. Już na rogatkach przejmuje nas chłopak na rowerze, i pyta czy nie potrzebujemy miejsca do spania . Pokazuje drogę do "centro historico". Zgrzany , spocony jak mysz kościelna doprowadza nas do miejsca, gdzie można wynająć pokój. Jest to ich chwyt, ale nam bardzo pomocny. Zaprowadza nas na prywatną kwaterę. Decydujemy się zostać. Panowie wnoszą nasze walizki na dach domu, gdzie znajduje się nasz pokój. Zaczynamy zwiedzać miasto. Jest zupełnie inne niż poprzednie. To miasto ma bardzo pokręcone uliczki. Ciągle się gubimy. Robi się ciemno, ale my łazimy po mieście. Jutro rano wstajemy wcześnie, by zwiedzić resztę i jak najwcześniej wyjechać do Hawany.