Halina w podróży: 8 listopada 2012 r. Madagaskar

8 listopada 2012 r. Madagaskar

Antsirabe- Miandrivazo

Noc z piorunami i efektami świetlnymi w postaci ciągle wyłączanego światła. Rano dalszy ciąg emocji. Najpierw pyszne śniadanko z serami francuskimi a potem niespodzianka. Nie ma naszego samochodu ani naszych przewodników. Czekamy niecierpliwie ale w końcu wykonuję telefon do Gilberta na numer który dostałam przed wyjazdem. Zgłasza się jakiś człowiek i na moje pytanie gdzie on sie podziewa z kolei on pyta gdzie jestem i w jakim hotelu. Coś mówi o lotnisku w Tanie. Miałam wrażenie że nie z tym człowiekiem z którym powinnyśmy spotkałyśmy się na lotnisku. Sprawa po chwili się wyjaśniła, okazało się zę telefon odebrał współpracownik Gilberta który obiecał wyjaśnić sprawę. Po kilku minutach przejechał nasz samochód z przewodnikami. Pojechali zrobić zakupy spożywcze potrzebne nam w czasie spływu rzeką.

Pakujemy walizki i ruszamy do Miandrivazo.. Jest 220 kilometrów do przejechania ,a kierowca pędzi z prędkością żółwia. Gdy tylko ruszamy znowu powtórka z rozrywki. Z samochodu ponownie wypada moja walizka, ale tym razem w towarzystwie jajek zakupionych na targu. Walizce nic się nie stało ale jajecznicy nie będzie Po drodze zatrzymujemy się nad rzeką . W tym miejscu jedna rodzina rozbija drewnianymi kołkami skałę i wypłukuje złoto. Podobno nieraz uda im się wypłukać 1 gram złota dziennie. Pracuje około około 20 osób. Pracują głównie dzieci. Ręce opadają jak się na to patrzy.

Po południu dojeżdżamy do Mindrivazo. Zatrzymujemy się w hotelu Księżnej Rosalindy. Są to bungalowy ale czysto i do wytrzymania.

Ustalamy warunki rejsu Tsiribinghą na pirodze. Piroga to wąska długa łódź dłubanka, bez zadaszenia. Kupujemy kapelusze i parasole. Będą stanowiły ochronę przed słońcem.

Po lunchu ruszamy na bazar na zakupy. Na straganach prawie sama chińszczyzna. Kupujemy kapelusze miejscowe dzieło a Kersin – pomocnik Gilberta- kupuje nam parasole.

Przewodnicy zaproponowali nam słuchanie muzyki wieczorem. Myślałyśmy że to jakiś występ folkowy a tu się okazuje że Gilbert przyszedł z jakimś gitarzystą i urządzili nam wieczorny koncert. Przynieśli też rum. My wypiłyśmy tylko miejscowe piwo Trzy konie ale było wesoło. Tym bardziej że gitarzysta znał tylko dwie piosenki a tak naprawdę tylko jedna mu wychodziła.