Halina w podróży: Czarnogóra 5 maja 2016

5 maja 2016 r.

Z Dubrownika ruszamy do Kotoru. Droga kręta, ale bardzo malownicza. Przekraczamy granicę i tu niespodzianka. Można wjechać do Czarnogóry na dowód. Druga niespodzianka to to, że walutą jest Euro. Kolejny kłopot z głowy. Jedziemy do zatoki kotorskiej. W pewnym momencie GPS każe nam wjeżdżać na prom. Próbujemy wjechać, ale facet mówi, że my mamy jechać drogą, bo to tylko dla ciężarówek. Jedziemy wokół zatoki kotorskiej. Widoki piękne. Powiem więcej cudne. Dojeżdżamy do Kotoru. Znowu niespodzianka. Nasz hotel jest 5 kilometrów od miasta- a droga strach się bać. Z jednej strony morze z drugiej skały wąsko jak diabli, a ruch dwustronny. Oczywiście od strony morza żadnych barierek. Gdy dojeżdżamy do hotelu podjazd pod górą – stromizna. Nawet teraz zamykam oczy ze strachu. Rozpakowujemy się i wio z powrotem do Kotoru. Zaczynamy od obiadu. Monika z Bartkiem polecili nam knajpkę Galerija z owocami morza. Znaleźliśmy ja po wielu staraniach . Owoce morza pycha ceny też przystępne. Obżarliśmy się jak bąki. Wszystko pychota ryby, małże duże i małe, jakieś ogromne krewetki kalmary, ośmiornice. Wszystko super świeże. Ledwo ruszamy się z obżarstwa. A tu jeszcze zwiedzanie. W porcie stoi ogromny statek wycieczkowy AIDA bella. Wygląda jak Guliwer w świecie Liliputów. Wchodzimy bramą portową do miasta. Miasto cudowne. Pięknie ułożone ulice z kolorowych kamieni. Mnóstwo pięknych budowli z okresu średniowiecza, Zachowane jest doskonale. Inne niż Dubrownik. Zwiedzamy starówkę przez 3 godziny. Potem wchodzę, niestety sama, na wzgórze z twierdzą, Z dołu wygląda to strasznie, ale jak się idzie to zupełnie przyzwoicie. Planowałam dojść do połowy drogi ze względu na późną porę ale tak mi się dobrze szło, że doszłam do bram twierdzy. Wtedy zapalili światła i zdecydowałam o powrocie, bo zaczynało się robić ciemno. Stasiu czekał przy wejście, Jak mu powiedziałam, że poszłam na samą górę, to stwierdził, że jestem zwariowana. Wypijamy kawę w restauracji i wracamy do hotelu Gloria. W restauracji smakowite zapachy, ale my nie możemy już patrzeć na jedzenie.