Halina w podróży: 25 - 26 XI 2011 Etiopia

25 - 26 XI 2011 Etiopia

Lalibella - Harar

Żegnamy Lalibellę i ruszamy do ostatniego zaplanowanego miasta Etiopii – Harare. Tę trasę przebywamy najpierw drogą lotniczą do Addis Abeby, gdzie mieliśmy przesiadkę na lot do Dire Dawy. Kolejnym dla nas zaskoczeniem było, to, że samolot z Lalibelli wystartował 30 min. wcześniej, niż to było podane w rozkładzie i na naszych biletach. Na szczęście wcześniej przybyliśmy na lotnisko. Po południu wylądowaliśmy Dire Dawa. Starą taksówką pamiętającą epokę francuską na tym terenie (stary Pegueot 404 z lat 60-tych) jedziemy na dworzec autobusowy. Tu bez problemu znajdujemy mikrobus, który nas dowiedzie do Hareru. Z kierowcą negocjujemy dobrą ceną. Nie wiadomo kiedy nasze bagaże znalazły się na dachu samochodu. Autobusy tu nie jeżdżą według rozkładu godzinowego, a samochód rusza, gdy ma komplet pasażerów. Zanim wyjechaliśmy z miasta po drodze przybywało pasażerów. W końcu padł rekord i w wiozącym nas 9-cio osobowym busie znalazło się 19 osób + dwoje dzieci.

Było już ciemno, gdy dojechaliśmy do celu. Szukając miejsca na nocleg wstąpiliśmy do położonego w centrum miasta, opisywanego i polecanego w przewodnikach hotelu Belayaneh. Inspekcja oferowanego pokoju zmusiła nas do zmiany na inny. Pracownik hotelu nie mógł zrozumieć, że deska sedesowa powinna być przykręcona do muszli klozetowej, a nie leżeć na podłodze. Według niego wyposażenie było kompletne. Następnym hotelem był Hertige Plaza. Podobno najlepszy w mieście. Otrzymaliśmy dobry, obszerny dwupokojowy apartament – chyba najlepszy w tym hotelu. Obsługa bardzo miła i życzliwa. Na nasze zapytanie otrzymaliśmy niezbędne informacje odnośnie poruszanie się po mieście.

Kolację zjadamy w najmodniejszej restauracji w Harerze - Fresh Touch.

Dodaj napis

26 listopada Etiopia

Harar

O 4 rano pobudkę urządził nam muezin. Harer, to miasto w większości muzułmańskie. Śpiew muezina, a właściwie beczenie rozlegało się jeszcze 5 razy ostatnie o godzinie 9-tej wieczorem. Największą atrakcją Harare jest otoczona starymi murami dzielnica Jugal. Mury ciągną się na długości 3,5 km, a na teren starego miasta można wejść przez 6 bram. Najbardziej okazała jest Brama Harare. Stare miasto, to plątanina wąskich uliczek, domów, podwórek i zaułków. Bardzo łatwo się w nich zagubić, ale ze względu na mała powierzchnię można bardzo szybko znaleźć punkt orientacyjny.

Najważniejszym punktem starego miasta jest plac o nazwie Feres Megala. Na nim znajduje się dom w którym mieszkał w początkowym okresie francuski poeta Rimbaud. Na terenie starego miasta znajdują się 3 bazary – chrześcijański, muzułmański i Oromów. Na targach tych sprzedawane są najprzeróżniejsze przyprawy i owoce, których nazw nawet nie znamy oraz sprzęt użytku codziennego. Po drodze odwiedzamy dom w którym miał się urodzić i mieszkać w dzieciństwie Heile Selassie oraz tradycyjny hararski dom. Wnętrze domu nas zaskakuje swoim wyglądem. Parter domu to otwarta przestrzeń w całości pokryta dywanami. Znajduje się tam szereg podestów o różnej wysokości przeznaczonych jako miejsca pobytu różnych członków rodziny. W ścianach znajdują się wnęki na wszelkiego rodzaju naczynia i słynne kosze z Harare. W bocznych pomieszczeniach znajdują się sypialnie i spiżarnie. Snujemy się po uliczkach zaglądając przez drzwi na podwórka domów. Niektóre są schludne i zadbane, inne to po prostu rynsztok.

Docieramy do zielonego grobowca Emira Nura – władcy Harare oraz najstarszego meczetu pochodzącego z XIII w. do którego niestety kobiety nie mają wstępu. Zmęczeni wędrówką po starym mieście korzystając z badziadzia przyjeżdżamy do browaru Harer. Liczyliśmy na możliwość jego zwiedzenia. Niestety, od pracownika dowiedzieliśmy się że jest sobota i jedyne co możemy zrobić się to napić się dobrego świeżego piwa. Oczywiście z degustacji produkowanych piw skorzystaliśmy. Na pamiątkę otrzymaliśmy pamiątkowe szklane kufle.

Na obiad wracamy do restauracji, którą sprawdziliśmy w dniu wczorajszym - Fresh Toutch. Tym razem następne regionalne danie. Injera z dwoma sosami i dwoma rodzajami mięsa. Porcje ze względu na wielkość nie do zjedzenia – za cenę 6 zł.

Wieczorem udaliśmy się do następnej atrakcji Harare, jaką jest karmienie dziko żyjących hien. Mieszkające w tych okolicach hieny lubią nocą buszować po mieście. W Hererze tradycja karmienia dzikich hien sięga średniowiecza. Za murami miasta, w domku pod rozłożystym figowcem mieszka człowiek, który je regularnie dokarmia. Najpierw przywołuje je po imieniu, a one powoli ujawniają się z ciemności. Można je zauważyć po błyszczących oczach. „Człowiek od hien” najpierw woła je po imieniu, potem wyrzuca im jedzenie. Nawet się z nimi drażni. Mieliśmy możliwość pomóc mu w ich dokarmianiu.
Harare to niezwykłe miasto. Zupełnie inne niż wszystkie dotychczasowe odwiedzane prze nas w Etiopii. Przede wszystkim mieszkają tu muzułmanie. Dotychczas mieliśmy do czynienia w chrześcijanami i wyznawcami bogów plemiennych. Inne są stroje ludzi inne zachowania. Miasto jest niezwykle kolorowe.

Jutro rano jedziemy do Dire Dauwa i stamtąd wylot do Dżibuti. Na temat tego kraju mamy bardzo mało wiedzy. Będziemy ją poszerzać na bieżąco. Nie wiemy też, czy będzie możliwość dostępu do Internetu.