Halina w podróży: 5 XI 2011r. Etiopia

Etiopia

5 XI 2011

Arba Minch - Konso - Weita - Murulle Lodge

Zaraz po śniadaniu wyruszamy z Arba Minch do Konso. Jezdnie zakorkowane przez niezliczone ilości pędzonego bydła oraz mieszkańców wsi przez które przejeżdżamy. Okolice zamieszkiwane są przez lud Konso – 11 wiosek, 3 tys, mieszkańców. Wioski Konso ogrodzone są murem ułożonym z kamienia Plemię to współżyje na zasadach komuny. Wioskami zarządza „starszyzna”, a sprawy sporne rozstrzyga jednoosobowo „starszy”, wybierany spośród „starszyzny”. Plemiona mieszkają na zboczach gór , a ich wsie ogrodzone są murem ułożonym z kamienia. Mają bardzo dobrze rozwinięte rolnictwo i hodowlę. Rośnie tu sorgo, kukurydza, pszenica, bawełna, kawa, ziemniaki, banany.

Panuje tu skrajny system patriarchalny. Przejawia się tym, że panowie zajmują jedynie zarządzaniem i przesiadywaniem w lokalnych gospodach przy piwie, Natomiast pozostałość obowiązków spoczywa na kobietach.

Rodzina posiada swoją zagrodę w której znajduje się kilka chatek.

W jednej śpią kobiety z dziećmi, drugiej mężczyźni, a trzeciej zwierzęta. Młodzi chłopcy śpią na poddaszu osobnej wiaty, służącej jako miejsce wspólnych męskich narad zlokalizowanej na skraju wsi.

Kobiety noszą bardzo kolorowe stroje.Z Konso jedziemy do Weita. Po drodze podziwiamy przepiękne zielone tarasy.zbudowane na wzgórzach. Przy drodze, na drzewach można zauważyć powieszone przenośne ule. Dojechaliśmy do Weity. Tu w przydrożnym barze zjadamy lunch i idziemy na bazar, których w tych okolicach jest bardzo dużo. Na bazarze oprócz handlu prowadzone jest bogate życie towarzyskie.Wypijamy doskonała kawę pod drzewem figowca. Etiopia naprawdę jest ojczyzną kawy.

Spotykamy tu ludzi z różnych plemion – Konso, Hamerów. Nasza obecność wzbudza ogromne zainteresowanie. Robimy sobie wspólne zdjęcia.Jedziemy do Murulle Lodge. Przed nami 150 km bezdroża. Wertepy liczne stada krów blokujące drogę to nic w porównaniu z jazdą po błocie i koniecznością przejeżdżanie w poprzek bardzo wartkich rzek. Parokrotnie musimy się zatrzymywać, by wezbrana po deszczach rzeka opadnie na tyle, by można było przez nią przejechać.

Utrudnione warunki jazdy powodują, że przez dłuższy odcinek jedziemy po ciemku. Nawet w ciemnościach przekraczamy wartką rzekę. Po drodze w światłach reflektorach widzimy dzikie zwierzęta – dik-dik, wilka – jednego z bardziej drapieżnych zwierząt w tym rejonie. Na noc przyjeżdżamy do kompletnie ciemnego ośrodka. Murulle Lodge, to będzie nasza baza wypadowa do okolicznych miejsc przez najbliższe 3 dni. Nie wiadomo skąd na dziedzińcu pojawiają się jacyś ludzie, którzy nas witają. Nagle robi się jasno, a to za sprawą załączenia agregatu prądotwórczego, Jemy kolację i szybko udajemy się na nocleg do naszego bungalowu, by zdążyć przed wyłączeniem prądu.