Australia 2022 1-2 grudnia 2022 Kuala Lumpur

 1 grudnia 2022 r. Kuala Lumpur

Docieramy do Kuala Lumpur po ósmej. Przelot 5 godzin. Okazało się ze to linie niskobudżetowe. Nawet nam szklanki wody nie dali. Przechodzimy granicę bierzemy taksówkę i do Kuala Lumpur. Taksówkarz po drodze mówi nam żeby nie wracać samochodem na lotnisko po 17.00, bo są straszne korki. Radzi jechać pociągiem bezpośrednim na lotnisko. Mówi nam że  w mieście jest autobus turystyczny którym można  zwiedzić miasto  wysiadając w dowolnym miejscu i potem wsiąść do następnego. Podwiózł nas pod miejsce startu autobusu. Była już godzina wpół do jedenastej. Wsiadamy do autobusu. Dają nam trasę przejazdu. Oboje z Marcinem byliśmy już w Kuala Lumpur. Marcin chce jechać do Ptasiego Parku. Mnie jest wszystko jedno. Najpierw namawiam go żebyśmy zobaczyli świątynię hinduską. Mnie się ona podobała. Marcin jej nie widział. Wysiadamy w dzielnicy chińskiej. Mamy 30 minut. Idziemy do świątyni Sri Maha Mariammam. I znowu pech. Najpiękniejsza część świątyni  gopura wysoka z kolorowymi rzeźbami w remoncie. Wchodzimy do świątyni. W jednej z  kaplic odbywają się jakieś modły. W świątyni półnadzy mnisi z torsami pomalowanymi na biało. Musimy wracać. zapachy z dziesiątek restauracji i barów chińskich  wzmogły nasz głód. Wchodzimy do pierwszej z brzegu. Ja zamawiam pierogi ze szpinakiem a Marcin talerz bierz ile chcesz. Trafiliśmy znakomicie. Marcin zachwala mięso ja pierożki. Najedzeni idziemy na autobus . Jedziemy dalej. Rezygnujemy z bazaru na rzecz parku ptaków. W tym autobusie jadą Rosjanie. Usiedli  na czterech  ławkach. ławki dwuosobowe. Nikt się do nich nie dosiada. Rozmawiają bardzo głośno bo są od siebie oddaleni. My wysiadamy w parku ptaków. Teraz zaczyna się  raj dla Marcina. Chodzimy po parku. Jest bardzo gorąco. Do tego ogromna wilgoć. Marcin  robi setki zdjęć. Stwierdzamy jednak że  mamy wrażenie że ptaków jest mniej niż wtedy gdy byliśmy poprzednio- ja w 1999 roku a Marcin w 2015 r. Wychodzimy z parku  i idziemy do parku motyli. Tu motyli jest dużo. Mnie popsuł się aparat. Męczę się żeby zrobić zdjęcie. Gdy wychodzimy zahaczamy o wystawę motyli i owadów. Niektóre niesamowite, podobne do liścia  albo do kawałka  kijka. Marcin chce jeszce iśc do parku orchidei. Wchodzimy do ogrodu. Szukamy  pomieszczenia ale niestety nie znaleźliśmy. Poddajemy się. Wychodzimy z parku. Pomyliliśmy drogę. Idziemy i idziemy a  przystanku naszego autobusu nie ma. W końcu dochodzimy do muzeum policji. Muzeum może i ciekawe. Byłam poprzednio ale nie warte ponownego zwiedzania. Postanawiamy się zawrócić. Jestem już skonana. Przyjeżdża autobus. Wysiadamy na placu Merdeka. Robimy zdjęcia i ruszamy na centralny market. Tu wszystkiego jest w bród. Ale bazar uporządkowany bez takiej duszy bazarowej gwaru zapachów, przepychania się ludzi. Robimy zakupy i postanawiamy iśc do dzielnicy chińskiej coś zjeść. Wtedy dopada nas ulewa. Całe szczeście, że główna ulica dzielnicy chińskiej jest pod zadaszeniem. Wprawdzie przeciekającym gdzieniegdzie ale jednak chroniącym od deszczu. Zamawiamy  chińskie dania. Są przepyszne. Deszcz przechodzi. Zmęczenie po całonocnej podróży i wędrówce po Kuala Lumpur daje się we znaki. Postanawiamy wracać na lotnisko. Tym bardziej że dochodzi szósta i zaraz zrobi się ciemno. Decydujemy się na  przejazd pociągiem. Docieramy do stacji. Okazuje się że na lotnisko pociągi jadą z innej stacji. Dojeżdżamy do niej. Chcę kupić bilet w automacie. Tam  jest pytanie jedziesz do Klis czy Klis 2. Pytam dziewczynę  stojącą obok które to międzynarodowe. Pokazuje mi że Klis 2. Niestety nie udaje mi się kupić biletów w automacie. Kupuję w budce. Mówię facetowi że na lotnisko międzynarodowe. Daje mi bilety na Klis2. Bilety drogie. Za dwa zapłaciłam tylko o 20% mniej niż za taksówkę. Wsiadamy do pociągu. Na jednej ze stacji prawie wszyscy wysiadają. Pytam czy to lotnisko międzynarodowe. Potwierdzają. Wysiadamy. Ja jednak pytam pracownika przy bramkach. On każe nam wsiąśc do pociągu i jechać przystanek dalej. Dojeżdżamy. Wchodzimy na terminal. Na rozkładzie są loty międzynarodowe, ale nie ma naszego. Pytam w budce. Okazuje się że jest to terminal międzynarodowych lotów ale tylko Virgin Azja. My lecimy tureckimi liniami. Teraz trzeba wrócić na poprzedni terminal. Wiem, że na pewno nie pociągiem którym przyjechaliśmy. Pracownik na lotnisku  radzi nam iść na bezpłatny shuttle bus jeżdżący pomiędzy lotniskami. Szukamy go. Gdy znajdujemy to właśnie odjeżdża. Mamy sporo czasy więc się nie denerwuję. Podjeżdża następny. Jedziemy  ponad pół godziny . Wreszcie jesteśmy we właściwym miejscu. Przechodzimy odprawę. Marcin jak zwykle  dodatkową w związku z zawartością plecaka. Na lotnisku czekamy na samolot. Marcin robi ostatnie zakupy. Znowu musimy jechać pociągiem do naszego samolotu. Lotnisko nowe ale niestety fatalnie  zaprojektowane.  Gdy siedzę w samolocie mogę odetchnąć. Tureckie linie doskonałe. Samolot wygodny. Śpimy prawie całą drogę. Przesiadka w pięknym Stambule. Lecimy LOT-em. No i porażka. Samolot zdezelowany. Zimno na pokładzie tak ,że ludzie siedzą w paltach. Ja też zakładam na siebie wszystko co możliwe. Pytam stewarda dlaczego tak zimno, a on że  było zimno, trochę podgrzali i teraz chłodzą. Koszmar. A w Polsce  czeka na nas  Quoka Ilonka. Witaj domku. Fajnie jest wrócić po podróży do domu. Wyprawa super. Mnóstwo przeżyć , przygód, także porażek (zamknięty park, zamknięte drzewo, zamknięty market) ale przede wszystkim cudowni ludzie otwarci na innych, życzliwi, pomocni bezinteresownie. Cudowna  przyroda, przepiękne parki. Najpiękniejsze plaże jakie widziałam. No i sama podróż samochodem przez australijski outback, gdzie GPS mówi ci skręć w prawo ze 700 kilometrów, albo następna stacja benzynowa za 450 kilometrów,  zwierzęta żyjące na wolności i zaglądające  do garnków . Takie przeżycia tylko w Australii. Przejechaliśmy w sumie ponad 10000 kilometrów, które to wykręcił za kierownicą Marcin. Super kierowca, super kumpel.  Bez niego ten wyjazd byłby o wiele uboższy. To on za kierownicą  potrafił dostrzec jakieś zwierzę w krzakach, ptaka na gałęzi. To on miał też cierpliwość do niezdarnej i gapowatej  towarzyszki. Tacy kumple i towarzysze podróży są na wagę złota. Dzięki Marcin.

gdzie ten nasz samolot

wieżowce Kuala Lumpur

hinduska śwąiatynia

przed wejściem do świątyni

kobiety i mężczyźni

malowidła w świątyni

w czasie modłów

wpływy  sztuki arabskiej

to już wpływy hinduskie

przed pałacem narodowym

warta w takim upale 35 stopni

paw nie chciał się odwrócić

mała czapla

w Brazylii nazywają go żabiru

jakiś ptak na gałęzi

podglądamy jednym okiem

dziwna sowa

sowa uszata

siedzę i rządzę

uszy duże dziób ogromny

wiewiórka malezyjska

to się nazywa tren

koronkowy grzebień

ibis

gęś z czubkiem?

dzioborożec

Marcin karmi strusie

mnie udało się takiego upolować

Ilonka Quoka witała nas na lotnisku

wyglądam jak zwiędły liść

tu też inna modliszka- liść

śliczny żuczek

tu inny okaz

wielki motyl

jeszcze większy

jaszczurka wyszła spod liści

Plac Merdeka

Marcin ze swoją Quoką